(druk op het plaatje om te vergroten)
Dit werk was onderdeel van de tentoonstelling ‘Religie is kunst en kunst is religie’ in 2021. Bij die tentoonstelling vormde dit werk onderdeel van een serie werken en teksten waarmee een symbolische context werd neergezet dat het geheel overspande.
Dit werk verwijst naar de mythologische cyclus van eerste (erf) zonde (genesis, Eva die de appel plukt) en wedergeboorte (kruisiging als sterven aan het ego) als het begin en einde van de menselijke reis. Hierbij geef ik als het ware een Boeddhistische interpretatie van de Christelijke mythologie. Door te eten van de ‘Boom van kennis van goed en kwaad’ gaan Adam en Eva dus oordelen over goed en kwaad. Daarmee verlaten ze het paradijs van de pure waarneming, het pure zijn. Er ontstaat identiteit, voorkeur, de neiging om dingen te willen afstoten en andere dingen willen aantrekken. Daarmee begint ook De Tijd.
De mythologische reis verbeeldt tegelijkertijd de uitdaging van ieder afzonderlijk moment in ons leven. Immers, het aantrekken en afstoten van dingen is de hoofdoorzaak van alle lijden volgens het Boeddhisme. Het tegenovergestelde is vergeving, wat weer vooral een Christelijk begrip is.
